Bazı olaylar vardır yürek yakar, bazı olaylar vardır insanın içini gecenin zifiri karanlığından bile daha fazla karartır. İlk öncelikle ben onlara 13 Şehit demek istemiyorum çünkü 5 gün sonra diğer şehitler gibi unutulup gitsinler istemiyorum ben onlara “isimsiz kahramanlar” demek istiyorum çünkü bir kaç gün öncesine kadar hiç birinden haberdar değildik hepimiz evlerimizde huzurluyduk, hoş sohbetlerimizi etmekteydik, fakat o kahramanlar bizim için mücadele vermekteydi, hepsinin korkusuzluğu gözlerinden okunmuyor mu? Aslında o omuzlarındaki rütbeler onların korkusuzluğunun bedeli değil midir?
Onları doğuran analar hepsi ayrı ayrı eli öpülesi insanlardır ve bir zamanlar hepsi evlatları için endişe içinde uyurken şimdi hepsi yürek yakan bir acıyla uykuyu unuttular. Ama biliyorlar ki evlatları en güzel uykularda. Bu 13 Şehit aslında Sadece 13 Şehit değil bu 13 Şehit; 13 anne demek, 13 baba demek, 13 dünya demek çünkü bir Türk askeri bir dünyaya bedeldir. Yarbay Songül Şırnak’a giderken demiş ki “harp okulundan çıktığım ilk günkü gibi Teğmen ruhu ile her yere giderim” görüyoruz ki bunu her ne kadar Yarbay Songül söylese de aslında bizim 13 yiğidimizde aynı görüşteymiş ve hepsi bu düşünceyle cennete gittiler. Şimdi Birkaç gün sonra unutulup gidecekler hepimiz bir kaç gün sonra sıradan hayatlarımıza devam edeceğiz. Yıl dönümlerin de anarız belki ama şundan en az adım kadar eminim ki onlar bu işi asla ve katiyen bir övgü duymak için yapmadılar, onlar bu işi namus bildikleri vatan topraklarını korumak, yetişmekte olan yeni nesile aydınlık yarınlar bırakmak için yaptılar ve şimdi ben her ne kadar onları yazmaya çalışsam da kelimeler kifayetsiz kalıyor onların bu cömertliği karşısında.
Ve artık bu yazımı noktalamak isterken bir ölümün ne kadar ölümsüz olabileceğini de vurgulamak istiyorum sizlere, sevgili okurlar aslında şehitler vurulunca değil unutulunca ölür, onları hiç bir zaman unutmazsak daima ölümsüz kalacaklar. Toprakları bol, mekanları cennet olsun acılı ailelerine Allah sabır versin.
